Een dag uit het leven van een Verloskundige
Als Verloskundige moet je altijd alert zijn, een rustige dag kan met één belletje opeens heel druk worden! Geen één dag is hetzelfde. Daarom is het als verloskundige belangrijk om flexibel te zijn en snel te kunnen schakelen. De baby wacht niet! Onze topper Jorien heeft een leuk stuk geschreven over een dag uit haar leven als Verloskundige.
Het is half tien in de ochtend en samen met onze student ben ik onderweg naar de eerste kraamvisite van de dag. Er zijn aardig wat kraamvrouwen die vandaag bezocht moeten worden. Het is de laatste dagen erg druk geweest. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat we vannacht heerlijk hebben geslapen. Samen met mijn collega Marriët, die vandaag mijn achterwacht is, hebben we een mooie verdeling van de visites gemaakt. De kraamverzorgster van de kraamvrouw waar we naartoe rijden heeft gisteren al gebeld. Het kindje was veel afgevallen en ze zijn gestart met kolven en het kindje wat bijvoeding te geven. Als we aankomen zien we een stralende moeder en een prachtig meisje. Het kindje is vandaag weer wat gegroeid. We maken opnieuw beleid en kletsen nog wat. Daarna gaan we weer op weg naar de volgende kraamvisite.
Onderweg worden we gebeld door een hoogzwangere cliënt. Ze heeft haar baby gisteren amper gevoeld en vandaag nog niet één keer. Ze is erg ongerust. We gaan eerst bij haar langs. Bij haar thuis horen we haar verhaal, voelen aan haar buik en luisteren we naar het hartje van de baby. Gelukkig is er een krachtige goede hartslag te horen. Maar vanwege haar verhaal besluiten we om haar toch even in het ziekenhuis te laten zien voor een CTG (hartfilmpje).
We vervolgen onze kraamvisites en rijden daarna naar de praktijk. Het is dinsdagmiddag en dan hebben we met alle verloskundigen op de praktijk onze wekelijkse cliëntenbespreking. We bespreken bijzondere wensen, beleid en of er bijvoorbeeld een groeiecho of een suikertest nodig is etc.
Na de vergadering zijn we druk met de administratie. De post moet worden bekeken, de labuitslagen worden gecheckt en vervolgens bellen we de mensen waarvan de labuitslagen afwijkend zijn. Ondertussen krijgen we wat telefoontjes van zwangeren met vragen over wat bloedverlies, bekkenklachten en medicijngebruik.
Dan is het tijd om naar huis te gaan. Als ik net thuis ben word ik gebeld door een zwangere met weeën. Het klinkt nog niet heftig, maar het is haar vierde kind en we besluiten dat ik naar haar huis kom. Een half uur later sta ik samen met de student bij haar in de slaapkamer. De weeën zijn erg heftig en af en toe voelt ze al een beetje druk. We leggen snel alle spullen klaar en bellen de kraamverzorgende. Binnen 10 minuten heeft ze persdrang. Haar drie al wat oudere kinderen zijn beneden in huis en maken zelf eten klaar. Boven beginnen wij met persen. Na een kwartier valt de vooruitgang van het persen wat tegen. Eigenlijk hadden we de baby al verwacht, de vorige keren heeft ze namelijk kort geperst. Voor deze baby moet ze duidelijk meer werk verzetten. We zorgen dat haar blaas leeg is en ze gaat in andere houdingen persen. Dan na een uur zien we het hoofdje verschijnen. Het kindje kijkt ons recht aan en verdwijnt dan in moeders armen. Een sterrenkijker, dat was dan ook de reden dat het deze keer langer duurde met persen. Maar wat heeft ze het goed gedaan en wat is ze super blij met haar vierde zoon!
Moe na een lange dag, maar zeker voldaan, rijden we naar huis. Ik draag om acht uur mijn dienst over aan Heidi, nu mag zij beginnen aan haar dag als dienstdoende verloskundige.
